Djerba, net zo Tunesisch als Tunesië.
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Marian en Joost
26 Oktober 2009 | Tunesië, Douz
Wat leuk, al die reacties, zelf nog op onze vorige reis. Het arabisch toetsenbord went, dus toch nog even het geduld van Joost op de proef stellen...
Tja, wat vinden we nu eigenlijk van Tunesie. Weergaloos mooi, dat in ieder geval. Alle volwassenen zijn heel vriendelijk en vaak te gastvrij. De meeste jongetjes zijn kleine etterbakjes, die lelijke gebaren maken, zeuren om dinars en snoep en bijna via het raam bijna in de auto kruipen. De pubers zijn gekleed in gloednieuwe kleren met glitters, terwijl wij er armoedig bijlopen en toch worden lastig gevallen door bedelaars.
Soms wisten we in de verlaten woestijn de weg niet meer en vroegen een herder om de weg. Allemaal wilden ze eerst een pen of cigaretten voor ze een richting aanwezen.
Tweemaal vond de politie ons in het pikdonker, verstopt tussen bomen aan het eind van een lang bultig zandweggetje en moesten we weg, het zou gevaarlijk zijn. De eerste keer was in de buurt van de Algerijnse grens en moesten we overnachten vlak bij het veilige politiebureau, waar in 1995 alle zes de politieagenten doodgeschoten zijn door Algerijnse extremisten.
Oja, onze auto: is in orde, maar we zijn gaan twijfelen aan Lofti, er waren toch nog drie kleinere garagebezoekjes nodig. Maar nu is-ie weer even in orde, met een grote opdracht voor thuis: nieuwe achteras.
Met toestemming van Lennart meld ik dat zij tijdens de bouw van hun huis op Djerba ook op de vele raadselen van de Tunesische geest zijn gestuit. Lennart betaalde bijvoorbeeld een vorstelijk bedrag per dag aan de jongeman, zodat hij tijdens hun afwezigheid gemotiveerd was om net zo hard te werken als toen ze er waren. Ook gaf hij hem rijlessen, scheelt toch weer voor straks, en wilde zijn rijbewijs betalen als alles vlot zou gaan. De jongen woonde echter in hun garage toen ze er weer waren en er was weinig gebeurd. De voor meegebrachte CD-speler heeft hij niet gekregen.
Via de buren hoorde Lennart deze week dat hij belasting moest betalen nu het huis af is. Met boete, bleek op het belastingkantoor, want het huis is al een tijdje af.
Het huis is voor het eerst verhuurd: de lakens lagen beschimmeld in de kast, de zwembadlamp was door een jongetje uit de buurt vernield en de huurders hadden allerlei leuke huisraad als souvenir meegenomen. Nu is Lennart wel zo dat hij denkt: ik ken nu de hoed en de rand, op naar een tweede huisje.
We hebben genoten van hun gezellige gezelschap, hun wijsheid en hun heerlijke kinderen Lente (8) en Veerle (4), die regelmatig even op bezoek kwamen in ons campertje.
Over drie dagen gaat de boot en laten we dit boeiende land vol tegenstrijdigheden, prachtige (Joost zegt: mindblowing) zonsondergangen, groenblauwe zee, berguitzichten of woestijnaanzichten tot de horizon... weer hier. Kan geen sauna en fles wijn tegenop!
Tja, wat vinden we nu eigenlijk van Tunesie. Weergaloos mooi, dat in ieder geval. Alle volwassenen zijn heel vriendelijk en vaak te gastvrij. De meeste jongetjes zijn kleine etterbakjes, die lelijke gebaren maken, zeuren om dinars en snoep en bijna via het raam bijna in de auto kruipen. De pubers zijn gekleed in gloednieuwe kleren met glitters, terwijl wij er armoedig bijlopen en toch worden lastig gevallen door bedelaars.
Soms wisten we in de verlaten woestijn de weg niet meer en vroegen een herder om de weg. Allemaal wilden ze eerst een pen of cigaretten voor ze een richting aanwezen.
Tweemaal vond de politie ons in het pikdonker, verstopt tussen bomen aan het eind van een lang bultig zandweggetje en moesten we weg, het zou gevaarlijk zijn. De eerste keer was in de buurt van de Algerijnse grens en moesten we overnachten vlak bij het veilige politiebureau, waar in 1995 alle zes de politieagenten doodgeschoten zijn door Algerijnse extremisten.
Oja, onze auto: is in orde, maar we zijn gaan twijfelen aan Lofti, er waren toch nog drie kleinere garagebezoekjes nodig. Maar nu is-ie weer even in orde, met een grote opdracht voor thuis: nieuwe achteras.
Met toestemming van Lennart meld ik dat zij tijdens de bouw van hun huis op Djerba ook op de vele raadselen van de Tunesische geest zijn gestuit. Lennart betaalde bijvoorbeeld een vorstelijk bedrag per dag aan de jongeman, zodat hij tijdens hun afwezigheid gemotiveerd was om net zo hard te werken als toen ze er waren. Ook gaf hij hem rijlessen, scheelt toch weer voor straks, en wilde zijn rijbewijs betalen als alles vlot zou gaan. De jongen woonde echter in hun garage toen ze er weer waren en er was weinig gebeurd. De voor meegebrachte CD-speler heeft hij niet gekregen.
Via de buren hoorde Lennart deze week dat hij belasting moest betalen nu het huis af is. Met boete, bleek op het belastingkantoor, want het huis is al een tijdje af.
Het huis is voor het eerst verhuurd: de lakens lagen beschimmeld in de kast, de zwembadlamp was door een jongetje uit de buurt vernield en de huurders hadden allerlei leuke huisraad als souvenir meegenomen. Nu is Lennart wel zo dat hij denkt: ik ken nu de hoed en de rand, op naar een tweede huisje.
We hebben genoten van hun gezellige gezelschap, hun wijsheid en hun heerlijke kinderen Lente (8) en Veerle (4), die regelmatig even op bezoek kwamen in ons campertje.
Over drie dagen gaat de boot en laten we dit boeiende land vol tegenstrijdigheden, prachtige (Joost zegt: mindblowing) zonsondergangen, groenblauwe zee, berguitzichten of woestijnaanzichten tot de horizon... weer hier. Kan geen sauna en fles wijn tegenop!
-
26 Oktober 2009 - 16:18
Irina:
Elk voordeel heb z'n nadeel jaja. 't Goeie van dat jullie weer op pad zijn, is dat er dan weer van die ontzettend leuke stukjes over te lezen zijn, maar 't is nou wel weer genoeg geweest hoor - Dhr. P. Pouce komt de hele tijd bij ons zeuren om aandacht, we missen Joost in ons gouwe schildertiem, hebben 't even geprobeerd met een vrouwelijke vervanger, oei oei, maar we bakken d'r echt helemaal nix van, smeren de hele tijd verkeerde kleuren op de verkeerde plekken, hangen plankjes scheef op, er wordt geen grap meer gemaakt, nee, 't is droefheid troef.... Kom nou gewoon maar weer naar huis, koop een sauna, leg een wijnkelder aan, en ga NOOIT meer weg, goed? Reizen is slecht voor het milieu, wisten jullie dat?
Nou, dikke zoen
-
26 Oktober 2009 - 19:18
Miriam:
Weer een prachtig verhaal en weer bevlogen vakantieervaringen. Het is hier piezerig buiten en ook de wintertijd heeft zijn intreden gedaan. Het is 's avonds al snel donker. Zou zo qua temperatuur met jullie willen ruilen.
Goed reis terug.
Groet, Miriam -
28 Oktober 2009 - 10:54
Maja:
Irina mist jullie, en de poes, maar ik ook. De deur van mijn kamer klemt. Er zitten gaten in het huis van de weggehaalde badgeiser, met afvoerkanalen. De dakgoot ligt vol bladeren en loopt over als het regent. (Maar nu schijnt de zon heel prachtig door de gouden herfstbladeren.) En jullie moeten helpen om alle rijpe peren op te eten, en de tamme kastanjes, en de walnoten.
Tot dinsdag (?)
Liefs van Maja -
05 November 2009 - 10:35
Gioia&Lennart:
Mooie terugreis gehad? Vonden het te gek om jullie romantische Pipo-wagen te zien en ervaren! Er zitten toch duidelijk meer kuilen in de Tunesische wegen dan ik eigenlijk altijd dacht.. Of zoekt Joost ze stiekem op? We hebben genoten van de gezellige PanneNkoek -en BBQ avonden, en genieten nu gewoon lekker verder van gevulde speculaas met warme chocomelk bij het houtkacheltje. Ben benieuwd naar de foto's!
Bedankt dat jullie er waren.
Veel liefs,
Gioia, Lennart, Lente & Veerle -
21 Januari 2010 - 14:34
Frank Hendriks:
Geachte Marjan, ik heb eind 2009 een boekje gepubliceerd over de samenwerking tussen de Europese Unie en Tunesië. Omvang 24 blz.
Het is gratis en je kan een of meerdere exemplaren bestellen bij frank.hendriks@alternativeview.nl
vr. gr.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
