Epiloog
Blijf op de hoogte en volg Marian en Joost
21 November 2019 | Frankrijk, Mainbresson
Eigenlijk wilde ik met het laatste verhaal van september de serie stoppen aangezien de verhuizing klaar was, maar op verzoek van enkele mensen (met name Tineke) die de verhalen toch wel vermakelijk vinden én tijd hebben om ze te lezen, toch nog een laatste update. En voor onszelf is het ook wel leuk onze ups en downs nog eens terug te lezen, het lijkt allemaal wat echter als het zwart op wit staat.
We hebben vorige week de plek gevonden waar de septic-tank zich bevindt, dat is op dit moment het grootste nieuws, zometeen meer daar over. En we hebben licht en warmte, niet geheel overbodig nu de winter nadert en haar koude adem al voelbaar wordt. We voelen die koude adem in huis op plaatsen waar we die niet gezocht zouden hebben. Ons huis lijkt wel een eigen leven te hebben: de lemen muren ademen, de houten vloeren bewegen, en de golfplaten daken van de schuren zetten krakend uit bij warmte en het regent binnen condens bij vorst.
Enfin, ander nieuws is dat we er twee gezonde kleindochters bij hebben, Olly en Charlie, twee heerlijke en heel verschillende meisjes, maar allebei aanbiddelijk.
In onze tuin staan overal bloemen, we hebben frambozenstruiken geplant en van mijn moeder een appelboom gekregen. Joost heeft in het bos wel vijftig jonge boompjes verzameld en die vormen een prille haag tussen ons en de buren. We kunnen niet wachten op het voorjaar!
Ik ga inmiddels naar de Franse kapper hier en Oki is al voor zijn jaarprik naar de vriendelijke dierenarts geweest. We burgeren in.
Om de draad weer even op te pakken van begin september, we zijn toen begonnen met Bart en Milou te verhuizen. Hun timmerman Timo, een aardige jongen die de zolder tot twee slaapkamers voor Vince en James verbouwde, bleek ouders te hebben die 8 kilometer bij ons vandaan wonen. We hebben hen nog niet ontmoet, ze zijn er vooral ’s zomers. Het is verbazend hoeveel Nederlandse auto’s we in de omgeving zien staan en rijden, en ook onvermijdelijk dat er vriendschappelijke contacten beginnen te ontstaan.
18 september komt Enedis eindelijk na een half jaar wachten de elektriciteitsmeter vervangen. Een knalgroen plastic kastje vol knopjes en digitale informatie siert sindsdien onze keuken. Met Robillard, de elektriciteitsmonteur, hebben we al enkele malen contact gehad en afgesproken dat hij 22 september langskomt. Volgens de secretaresse gaat hij dan ook meteen aan het werk. Dat blijken we verkeerd begrepen te hebben, hij komt eens kijken hoe ons huis er uit ziet en meldt dat hij 2 oktober aan het werk kan. De beloofde offerte is nooit gekomen, maar Joost heeft er wel vertrouwen in dat het allemaal niet zo duur zal zijn, de elektra op de nieuwe meter aansluiten en de CV schoonmaken, hoeveel werk kan dat zijn.
2 oktober komt Robillard, een vriendelijke wat stugge man, samen met zijn assistent en sluit de elektra aan, er komen nog twee flinke witte plastic kasten bij, die op aanwijzing van Joost geplaatst worden. De pilaar van plastic domineert inmiddels aardig onze keuken. Daar komt een mooie houten kast omheen, belooft Joost me. (De geplande aanrecht wordt in zijn bouwtekening meteen een meter korter, want daar hangt dat kastje nu, realiseert hij zich de volgende dag.) Robillard en assistent vertrekken in de loop van de middag. De CV schoonmaken wordt uitbesteed aan twee andere collega’s en die komen de volgende dag.
Dat gaat allemaal goed, maar zo zijn er toch alweer vier mannen twee dagen aan het werk en de arbeidsuren lopen op. David, de CV-monteur, adviseert ons antivries in de radiatoren te doen, dan kan de verwarming gewoon uit als wij weg zijn en dat bespaart stookolie. Joost vindt het een goed plan en bestelt het meteen. Er moet ook nog nieuwe kabel voor de krachtstroom komen en ik zie in gedachten de rekening aardig oplopen. Die blijkt later ook inderdaad het dubbele te zijn van wat ik had gedacht.
Maar we hebben verwarming! En als ik op knopjes druk beginnen er lampjes te branden! Afgelopen zomer hebben we 1000 liter stookolie gekocht en ik had gedacht daar toch wel twee winters mee te kunnen doen. Het oliepeil in de grote doorzichtige tank zakt echter erg snel. Maar gelukkig hebben we een paar maanden geleden een houtfornuis gekregen van Robillard, en Joost lijkt het geweldig en romantisch die snel in de keuken te zetten. Zijn plan de kachelpijpen netjes buitenom te leggen blijkt echter heel duur, maar dat lost hij goedkoper op, met een metalen kachelpijp dwars door de keuken hup de schoorsteen in.
Toen we het huis kochten had ik het plan er een zo leeg mogelijke, rustige keuken van te maken, met muren in de kleur van boter met zonlicht en een vleugje hoop. Echter de nadrukkelijk aanwezige kachelpijpen in één hoek van de keuken en de groene en witte plastic meterkasten in de andere, testen mijn vermogen tot loslaten van dromen. Maar wees gerust: ik kan dat. Uiteindelijk. Ik zie het praktische voordeel van het fornuis, de hele dag staan er keteltjes water op te stomen, en de temperatuur in de keuken stijgt naar een ongekende 23 graden We hebben zelfs al een pizza in de oven gebakken. Allemaal op uit het bos gesjouwd en gezaagd (en dus gratis) hout.
Eerst gaan we maar eens een week of twee met vakantie, buienradar geeft heerlijk weer aan met veel zon, en daar zijn we wel aan toe. De Jura en Franse Alpen zijn een verrukking voor onze ziel, de vele soorten bergen herinneren ons aan Mongolië en Kirgizië, twee geweldig mooie landen.
Op een klein familiecampinkje oefenen we in het douchen binnen vier minuten en als blijkt dat we dat kunnen, besluiten we eenmaal weer thuis een kleine en goedkope boiler te kopen. Alternatief was een dure en grotere boiler, die in het vrieskoude gangetje zou komen te hangen en dus geïsoleerd moest worden. Aan de luxe van een warme douche zijn we voorlopig echter nog niet toe, de waterleidingen moeten nog vervangen worden en die staan niet hoog op de prioriteitenlijst.
Wel hoog op die lijst staan dus de schoorstenen van de twee open haarden goed dichtmaken zodat de warmte niet naar buiten stroomt, de open muren tussen gang en schuur dichten met doorzichtig plastic, de zoldervloer/het doucheplafond dichtmaken (ik was daar in het voorjaar doorheen gezakt) aangezien de temperatuur op zolder ook onder nul kan komen, plastic over de aardbeienplantjes van Wies leggen, en zo dus huis en tuin voorbereiden op de komende winter.
Er lekken ook nog wat dakgoten, en we ontdekken tijdens de lange regenperiode na onze vakantie dat er in de gang ook weer wat water op de vloeren drupt.
Nu de grond nog zacht is en Joost toch nog niet zoveel te doen heeft (behangen afmaken en de vloeren leggen, wasmachine aansluiten en waterleidingen vernieuwen hebben geen haast), gaan we nu eerst eens kijken waar een eventuele septic tank zich bevindt. Deze hangt al sinds de koop van het huis als een onweerswolkje boven onze verder zo gelukkig stralende hemel, want er kan een mogelijke kostenpost van € 10.000,-- aan verbonden zijn.
Joost heeft al wat geboord en geprikt in de tuin, maar zonder resultaat. Nu lijkt het ons toch een goed plan door te zetten voor de grond bevriest, en Joost begint de leidingen te volgen vanaf een stinkend putje bij de keuken, waar van meerdere kanten afvoerpijpen in uitkomen. De aanhouder wint, hij vindt de plastic septic-tank en dat zou reden voor een bezoek aan de kroeg zijn voor een feestelijk glas wijn, ware het niet dat de tank gescheurd is en vernieuwd moet worden. We houden het maar even bij huiswijn en overleggen wat te doen. Na wat bel- en googelwerk vinden we uit dat de kostenpost mee kan vallen. Een septic-tank voor een oud huis, ook nog eens tweede woning, hoeft niet aan de strenge EU-regels te voldoen. We mogen een simpele tank plaatsen en die vinden we al snel.
Onze buurman, boer Pierre, een vriendelijke man waar Joost soms meerdere malen per dag een gezellig praatje mee maakt, heeft wel een kennis die een kraantje heeft. Yohan, deze kennis, komt langs en matst ons met de prijs. Joost bespreekt met hem dat er een afvoerpijp in de enorme kelder is, die door een verzakking in de loop der tijd een aanvoerpijp is geworden, waardoor de kelder nu vooral geschikt is als kinderzwembad. Leuk voor de kinderen straks, dacht ik, maar Joost en Yohan zien dat anders. Yohan kan meteen ook wel die leiding naar de kelder blootleggen en als hij toch bezig is de bovenste laag grond vol brandnetelwortels in onze achtertuin wegschrapen. Ik zit bij het gesprek en spreek een maximum bedrag af, dat geeft enige rust. Al met al zullen de kosten voor de septic-tank niet boven de € 1.500,-- uitkomen en de donkere wolk heeft een zilveren randje gekregen. Yohan is een sympathieke jonge man die naast zijn eigen bedrijf een baan heeft bij de spoorwegen. Hij vertelt dat hij wel vaker voor Nederlanders werkt en dat het hem opvalt hoeveel hartelijker en warmer die zijn dan de Fransen.
Zo gaat ons leven door, we hebben geen seconde spijt van ons besluit hier te gaan wonen. De heerlijke rust en regelmaat van het platteland wordt afgewisseld met regelmatige bezoekjes aan Nederland, waar onze dagen propjevol afspraken met vrienden en familie staan, en we allerlei typisch Nederlandse zaken regelen zoals tandarts, huisarts, garage, nieuw rijbewijs en dergelijke.
Mijn baan mis ik als kiespijn en Joost voorziet ook nog wel een jaar of vijf werk te zullen hebben aan dit huis. Voor de afwisseling is hij de afgelopen twee dagen bezig geweest zijn werkplaats te ordenen en liefst zou hij er een maandje bezig zijn om er kasten te maken, de grote zaagmachine in een betonnen voet te plaatsen en al zijn gereedschap een beetje te ordenen.
Ik ben begonnen met schuren en in de grondverf zetten van al het turkooise houtwerk in de keuken en de slaapkamer. Zaken als een houtvuur schilderen op de grote witte haardplaat, of een mooi gordijn maken om het halletje met douche en toilet wat meer van de keuken te scheiden….. het is een koffer vol heerlijke creatieve toekomstdromen.
-
21 November 2019 - 16:42
Wiepke:
Wat weer een heerlijk verhaal, waar tussen de regels heel wat zweet en (af en toe wat ) tranen te lezen zijn.
XXX -
21 November 2019 - 17:19
Irina:
Gelukkig heb je besloten door te gaan met schrijven! Het is heerlijk om te lezen, ook met bloed, zweet en tranendal, en het geeft me een beetje het gevoel bij jullie te zijn...
Want godverdomme, ik mis jullie wel!
KUSSEN! -
21 November 2019 - 17:30
Wies:
Hoi lieverds, ah de septictank is gevonden. Wat goed om te lezen dat jullie er thuis zijn. Ook al zijn er nog vele noten te kraken.
Je verslag is beeldend, en zeker omdat ik al eerder bij jullie was stap voor stap te volgen. -
21 November 2019 - 18:40
Betty:
Prachtig beschreven Marian,Gerrit en ik hebben genoten van jullie wel en wee.we zien het gewoon voor ons;zo beeldend als je alles beschrijft -
21 November 2019 - 19:42
Bart Milou Vince James Charlie:
Jaaaa!! Een nieuw verhaal! Wat fijn :-)
Wat een avonturen.. en wat fijn dat jullie in Frankrijk jullie plek hebben gevonden!
Het is een hele weg, en niet zonder hobbels zo’n eigen huis maar het is mooi dat jullie samen er zo liefdevol aan bouwen en het jullie eigen maken.
Elke stap is er eentje! Hou het schrijven vol want zo zijn wij toch een beetje bij jullie.
Heel veel liefs van ons allemaal en tot snel!! X -
21 November 2019 - 21:57
T.steenhuis:
Wat heb ik weer genoten van je verhaal ,Marian.IK hoop zo dat je er mee door gaat !
liefs van tineke -
21 November 2019 - 23:34
Maja:
Zo'n verhaal overbrugt afstanden. In gedachten ben ik bij jullie. Ik bewonder jullie moed en werklust.
Als ook de logeerkamer klaar is kom ik vast een keertje langs.
Een knuffel van Maja -
22 November 2019 - 09:42
Brigitte Maas:
Als je straks klaar bent met alles en je gaat je vervelen (!), dan is het toch echt tijd voor een boek. Ik heb genoten van de verhalen, je aanstekelijke enthousiasme en je geef-nooit-op mentaliteit. Ik wens jullie een behaaglijke winter, veel liefs!
Brigitte -
23 November 2019 - 12:18
Merel, Ollie En Thomas:
Wat fijn om weer wat te lezen! De bezoekjes blijken gek genoeg soms nog te kort om alles te bespreken, maar zo zijn we écht helemaal bij. We zijn dan ook hele wereldreizen met elkaar gewend :) Heel veel plezier en succes de komende tijd en we zien elkaar snel weer! xx -
12 Februari 2020 - 09:40
Rit:
Hallo, ik ben Belgische en woon semi-permanent in Mainbressy. Proficiat met de aankoop!
Ik las jullie (herkenbare) belevenissen en gezien ik ook nog één en ander moet oplossen mbt de 'fosse septique' kreeg ik graag volledige naam en adres van Yohan als dat kan?
Groetjes uit Mainbressy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley