Differentieel en de Gouden Tempel van de Sikhs
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Marian en Joost
21 November 2008 | India, New Delhi
Allereerst Bart en Melissa, wat heftig voor jullie, we vinden het heel erg van de oma van Melissa.
En Gertrud, wat een fijne verrassing, jou op internet aan te treffen! Maja, dank voor je goede zorgen. Merel, pech van die woning. Geduld heb je het hardst nodig als je het net verloren hebt, zeggen ze...Maar jullie vinden vast wel iets. En iedereen die dit leest een warme knuffel. Het kan dat ik het vorige mailtje niet aan iedereen verstuurd heb, over de woestijn. Maar we hebben het hardstikke goed! Pakistan ging de eerste drie dagen met 20 km per uur gemiddeld en de laatste 2 dagen met 90 km per uur gemiddeld. Het ging zo:
Nadat ik het laatste bericht had gemaakt, gingen we naar Bam (vijf jaar geleden grote aardbeving). Alles was daar in wederopbouw, in vijf jaar waren er al erg veel huizen half af.
Meteen na Bam stond de politie op ons te wachten, we kregen tot de grens politie-escorte. De boys wisselen elkaar na 20 of 20 kilometer af, dus pauzes zijn er niet bij, alleen om te plassen. We worden dan naar de ommuurde parkeerplaats van een groot politiebureau begeleid als het donker wordt en slapen daar. Dat gaat allemaal prima, de politie is altijd erg vriendelijk. Na de grens met Pakistan zagen we dat alle vrachtwagens er prachtig opgebouwd zijn, met heel veel versierselen, kerstslingers en lampjes en helemaal bedekt met afbeeldingen en gekleurde vakjes. En zo zijn ze echt allemaal, prachtig. Minder was dat ze soms kamelen vervoerden. Maar die zagen we gelukkig ook in het wild langs de weg. We hebben namelijk een fantastische vergissing gemaakt: tussen Quette en Multan namen we de korste weg door de bergen. Volgens een boekje en de kaart een goede weg. Daar begon dus de 20 kilometer per uur-route. Hotsen en husselen, kuilen en gaten. En bij ieder lemen hutje twee hoge drempels, zodat we vooral niet te hard zouden rijden. Soms waren er ook omleidingen via een karrenspoor, omdat er aan de weg gewerkt werd. Maar we zagen een heel mooi stuk Pakistan, met tentenkampen en trekkende nomaden met volgepakte kamelen en ezels. In de dorpjes is alleen melk en meel te koop. Het grappige hier is dat je in ieder dorp een lange drukke winkelstraat hebt, maar de winkeltjes verkopen allemaal precies hetzelfde. Na drie dagen hotsen (500 km) reden we de bergen uit en kwamen de controleposten van de politie. Allemaal lieve mensen, liefst zou iedereen een kopje thee met ons drinken en een babbeltje maken. Bij ieder controlepostje vulden we het grote Sinterklaas boek in met onze gegevens. Soms waren de hoeken van de pagina's afgescheurd en voor andere dingen gebruikt. Zo zagen we dat er negen dagen geleden ook een stel Hollanders gepasseerd was en een paar dagen geleden een Duitse fietser (alleen buitenlanders vullen zo'n boek in). Ons mobieltje deed het ook in Pakistan niet, dat viel tegen. 50 km. verderop was er een grotere politiepost en ... escort tot Lahore. Vandaag de hoge gemiddelde snelheid. In Lahore moest ik toch echt wat boodschappen doen en de commandant nam ons mee met de politieauto en we kochten wat groente, brood en melk.
Intussen was er iets gaan piepen en knarsen onder de auto. We vonden een Toyotagarage in Lahore. Die ontdekte dat het met het differentieel te maken had, een ander gedeelte daarvan. Maar ze konden geen nieuw differentieel bestellen, want de garage had geen telefoon waarmee ze naar het buitenland konden bellen. We belden zelf in een telefoonwinkeltje naar onze eigen garage en die kon het wel opsturen, maar dat kostte 600 euro aan verzendkosten (40 kilo). Het was van Lahore nog 20 km. naar de grens, dus de beslissing was snel gemaakt. In Amritsar, 20 km. aan de andere kant van de grens, vonden we ook een Toyotagarage. Daar staat de auto nu voor onderzoek. Als we pech hebben moet het hele differentieel besteld worden in New Delhi en zijn we hier een week, als we geluk hebben is het alleen het lager en vertrekken we morgenochtend.
Intussen genieten we van de chaos, de muziekstukken van claxons, toeters, Indiase muziek en Islamitische gebeden van een half uur via luidsprekers. En van de heerlijk kinderlijke mensen (lees: mannen). Zoals her personeel van de Toyotagarage, dat op onze deur komt kloppen of ze een foto mogen van Joost met onze auto. De hoogopgeleide douaneambtenaar waar we thee me dronken en die ons vol trots vertelde dat hij tien kinderen heeft, het dus beter gedaan heeft dan zijn vader, die er maar zeven had.
De geldwisselaars, die diep teleurgesteld zijn als we maar 50 euro bij ze wisselen. Het supermarktje dat we hier vonden, waar zes man personeel om ons heendraait om onze boodschappen te dragen en de pakjes soep aan te prijzen. De Sikh-garagehouder van een kleine garage, die eerst met alle geweld onze auto zelf wil repareren en ons tenslotte na drie kwartier toch maar de Toyotagarage wijst om de hoek, omdat deze dicht bij de Gouden Tempel ligt en het de heilige plicht van iedere Sikh is om iedere dag iemand de weg naar de Gouden Tempel te wijzen.
Punjab is de provincie van de Sikhs, je weet wel, de mannen met tulbanden die hun haar nooit knippen. Van Indira Ghandi mochten ze echter geen eigen provincie en zij heeft de Sikhs uiteindelijk met het leger aangevallen in de Gouden Tempel hier, wat toch een soort heiligheidsschennis is.
De vrouwen hier zijn prachtig gekleed en best wel zelfstandig. Je ziet ze in hun sari op de brommer rijden. Maar ook met zakken van een kilo of 50 meel op hun hoofd lopen.
Voor de mannen zijn er de theehuisjes, waar ze op rieten bedjes liggen of ze zitten gewoon op hun hurken langs de weg met elkaar te kletsen. Misschien doe ik ze te kort, maar dat is wat ik zie. Vrouwen heb ik in Iran en Pakistan nauwelijks gezien, hooguit in de verte werkend op een rijstveld of katoenveld. En allemaal in het zwart natuurlijk. Dan is het rood, oranje en gouddraad hier toch wel heel verfrissend.Ze zijn trouwens prachtig om te zien, met hun dikke lange zwarte haar en mooie gezichtjes en grote bruine ogen.
Vanmiddag gaan we kijken hoe het met ons autootje is. En als alles het weer doet, trekken we verder in oostelijke richting naar de Himalaya, in de buurt van Dharamsala waar de Dalai Lama woont. We gaan niet naar het noorden (Kashmir), toeristen zijn niet echt welkom daar hebben we gelezen.
Lieve mensen, fijn dat jullie met ons meeleven. Sinterklaas komt dit weekend aan, heb ik gehoord en op sommige plaatsen is hij er al. Wij gaan binnenkort ook richting sneeuw, net als jullie.
En Gertrud, wat een fijne verrassing, jou op internet aan te treffen! Maja, dank voor je goede zorgen. Merel, pech van die woning. Geduld heb je het hardst nodig als je het net verloren hebt, zeggen ze...Maar jullie vinden vast wel iets. En iedereen die dit leest een warme knuffel. Het kan dat ik het vorige mailtje niet aan iedereen verstuurd heb, over de woestijn. Maar we hebben het hardstikke goed! Pakistan ging de eerste drie dagen met 20 km per uur gemiddeld en de laatste 2 dagen met 90 km per uur gemiddeld. Het ging zo:
Nadat ik het laatste bericht had gemaakt, gingen we naar Bam (vijf jaar geleden grote aardbeving). Alles was daar in wederopbouw, in vijf jaar waren er al erg veel huizen half af.
Meteen na Bam stond de politie op ons te wachten, we kregen tot de grens politie-escorte. De boys wisselen elkaar na 20 of 20 kilometer af, dus pauzes zijn er niet bij, alleen om te plassen. We worden dan naar de ommuurde parkeerplaats van een groot politiebureau begeleid als het donker wordt en slapen daar. Dat gaat allemaal prima, de politie is altijd erg vriendelijk. Na de grens met Pakistan zagen we dat alle vrachtwagens er prachtig opgebouwd zijn, met heel veel versierselen, kerstslingers en lampjes en helemaal bedekt met afbeeldingen en gekleurde vakjes. En zo zijn ze echt allemaal, prachtig. Minder was dat ze soms kamelen vervoerden. Maar die zagen we gelukkig ook in het wild langs de weg. We hebben namelijk een fantastische vergissing gemaakt: tussen Quette en Multan namen we de korste weg door de bergen. Volgens een boekje en de kaart een goede weg. Daar begon dus de 20 kilometer per uur-route. Hotsen en husselen, kuilen en gaten. En bij ieder lemen hutje twee hoge drempels, zodat we vooral niet te hard zouden rijden. Soms waren er ook omleidingen via een karrenspoor, omdat er aan de weg gewerkt werd. Maar we zagen een heel mooi stuk Pakistan, met tentenkampen en trekkende nomaden met volgepakte kamelen en ezels. In de dorpjes is alleen melk en meel te koop. Het grappige hier is dat je in ieder dorp een lange drukke winkelstraat hebt, maar de winkeltjes verkopen allemaal precies hetzelfde. Na drie dagen hotsen (500 km) reden we de bergen uit en kwamen de controleposten van de politie. Allemaal lieve mensen, liefst zou iedereen een kopje thee met ons drinken en een babbeltje maken. Bij ieder controlepostje vulden we het grote Sinterklaas boek in met onze gegevens. Soms waren de hoeken van de pagina's afgescheurd en voor andere dingen gebruikt. Zo zagen we dat er negen dagen geleden ook een stel Hollanders gepasseerd was en een paar dagen geleden een Duitse fietser (alleen buitenlanders vullen zo'n boek in). Ons mobieltje deed het ook in Pakistan niet, dat viel tegen. 50 km. verderop was er een grotere politiepost en ... escort tot Lahore. Vandaag de hoge gemiddelde snelheid. In Lahore moest ik toch echt wat boodschappen doen en de commandant nam ons mee met de politieauto en we kochten wat groente, brood en melk.
Intussen was er iets gaan piepen en knarsen onder de auto. We vonden een Toyotagarage in Lahore. Die ontdekte dat het met het differentieel te maken had, een ander gedeelte daarvan. Maar ze konden geen nieuw differentieel bestellen, want de garage had geen telefoon waarmee ze naar het buitenland konden bellen. We belden zelf in een telefoonwinkeltje naar onze eigen garage en die kon het wel opsturen, maar dat kostte 600 euro aan verzendkosten (40 kilo). Het was van Lahore nog 20 km. naar de grens, dus de beslissing was snel gemaakt. In Amritsar, 20 km. aan de andere kant van de grens, vonden we ook een Toyotagarage. Daar staat de auto nu voor onderzoek. Als we pech hebben moet het hele differentieel besteld worden in New Delhi en zijn we hier een week, als we geluk hebben is het alleen het lager en vertrekken we morgenochtend.
Intussen genieten we van de chaos, de muziekstukken van claxons, toeters, Indiase muziek en Islamitische gebeden van een half uur via luidsprekers. En van de heerlijk kinderlijke mensen (lees: mannen). Zoals her personeel van de Toyotagarage, dat op onze deur komt kloppen of ze een foto mogen van Joost met onze auto. De hoogopgeleide douaneambtenaar waar we thee me dronken en die ons vol trots vertelde dat hij tien kinderen heeft, het dus beter gedaan heeft dan zijn vader, die er maar zeven had.
De geldwisselaars, die diep teleurgesteld zijn als we maar 50 euro bij ze wisselen. Het supermarktje dat we hier vonden, waar zes man personeel om ons heendraait om onze boodschappen te dragen en de pakjes soep aan te prijzen. De Sikh-garagehouder van een kleine garage, die eerst met alle geweld onze auto zelf wil repareren en ons tenslotte na drie kwartier toch maar de Toyotagarage wijst om de hoek, omdat deze dicht bij de Gouden Tempel ligt en het de heilige plicht van iedere Sikh is om iedere dag iemand de weg naar de Gouden Tempel te wijzen.
Punjab is de provincie van de Sikhs, je weet wel, de mannen met tulbanden die hun haar nooit knippen. Van Indira Ghandi mochten ze echter geen eigen provincie en zij heeft de Sikhs uiteindelijk met het leger aangevallen in de Gouden Tempel hier, wat toch een soort heiligheidsschennis is.
De vrouwen hier zijn prachtig gekleed en best wel zelfstandig. Je ziet ze in hun sari op de brommer rijden. Maar ook met zakken van een kilo of 50 meel op hun hoofd lopen.
Voor de mannen zijn er de theehuisjes, waar ze op rieten bedjes liggen of ze zitten gewoon op hun hurken langs de weg met elkaar te kletsen. Misschien doe ik ze te kort, maar dat is wat ik zie. Vrouwen heb ik in Iran en Pakistan nauwelijks gezien, hooguit in de verte werkend op een rijstveld of katoenveld. En allemaal in het zwart natuurlijk. Dan is het rood, oranje en gouddraad hier toch wel heel verfrissend.Ze zijn trouwens prachtig om te zien, met hun dikke lange zwarte haar en mooie gezichtjes en grote bruine ogen.
Vanmiddag gaan we kijken hoe het met ons autootje is. En als alles het weer doet, trekken we verder in oostelijke richting naar de Himalaya, in de buurt van Dharamsala waar de Dalai Lama woont. We gaan niet naar het noorden (Kashmir), toeristen zijn niet echt welkom daar hebben we gelezen.
Lieve mensen, fijn dat jullie met ons meeleven. Sinterklaas komt dit weekend aan, heb ik gehoord en op sommige plaatsen is hij er al. Wij gaan binnenkort ook richting sneeuw, net als jullie.
-
21 November 2008 - 07:27
Wies:
Wat een bijzondere belefenissen. Wat geweldig dat jullie dit samen kunnen ondernemen. Fijn dat je me op de hoogte houdt van de reis. Kun je overweg met de armoede (onrecht) die je zeker tegenkomt? Hier is het goed, ik ben wel van de trap gevallen en daardoor bont en blauw maar gelukkig niet erg pijnlijk.
Het werk gaat goed en de zin is goed. Vol verwachting wacht ik op het volgende reisverslag.
Veel liefs Wies -
21 November 2008 - 09:21
Wiep:
Lieve Marian en Joost,
Dank voor jullie verslag. Fijn om zo ook een beetje mee te reizen.
Liefs,
Wiep
-
21 November 2008 - 09:36
Serina:
Hoi Marian en Joost,
Echt geweldig wat jullie meemaken. Heel leuk om toch af en toe mee te genieten an jullie avontuur. -
21 November 2008 - 09:40
Maja:
Marian, je moeder belde me dat ze je aan de telefoon heeft gehad.
Zoals Marian schrijft, zie je het allemaal goed voor je. Fantastisch!
Hier waait het op het moment even heeeel hard. En dat terwijl ze net een hele grote buitendeur, met veel glas, aan het ophangen zijn.
Vorige week liep een van onze schapen mank. Ik nam me voor de troep tussen zijn hoefjes goed weg te halen en greep zijn poot toen hij aan de voerbak stond te eten. Hij worstelde zich los en liep weg. Ik dook boven op hem (haar) zoals ik Siem had zien doen, vastbesloten de klus te klaren. Het lukte, maar ik moest wel mijn lichtgekleurde jurk in de was doen om de schapenstront eruit te wassen.
(Hele andere ervaringen dan die van jullie!)
Het beste met de auto en genieten dan maar!
Knuffel van Maja -
21 November 2008 - 09:45
Gioia & Lennart:
Je zou haast uit elkaar spatten van de hoeveelheid dingen die je meemaakt en emoties die je voelt in zo'n korte tijd!! Gelukkig maak je het samen mee en hoef je elkaar niet alles uit te leggen.
Wat verandert de wereld steeds op iedere hoek van de straat. Allemaal verschillende waarheden! Leuk hoor, geniet ervan!
Hier alles heeel goed, ben zelf net terug uit Istanbul (mooie stad!)waar ik m'n ogen heb laten laseren. I can see clearly now..! Kindjes fris, fruitig en frolijk. En lief!! Lennart nog altijd tinitus, maar zit toch goed in z'n vel. (Nog altijd ondernemend, wil nu weer melkgeitjes in de tuin en restaureert -in de woonkamer- een antieke melkmachine..
Romeo per februari nieuwe (heel goeie) functie, waar hij keihard voor heeft gestudeerd. Enrico per gisteren het huis gekocht van de B&B, dus voor de zoveelste keer vanuit weinig opgeklauterd naar veel. Ione eindelijk haar zoon op kamers gestopt, dus waarschijnlijk minder ergernissen.
We wensen jullie weer het beste!
Veel liefs van ons. -
21 November 2008 - 09:46
Joyce Van Der Wal:
Dag Marjan en Joost,
Wat kan jij boeiend een verslag maken, het is net of je erbij bent als je het leest. Maar dat wisten we al het is een beetje je hobby he? Wat fijn dat op de auto na alles zo voorspoedig loopt. Inderdaad wordt er bij ons het weekend sneeuw verwacht, maar dat zal wel niet lang blijven liggen. We gaan ook de sinterklaas vieren en zijn druk met kadootjes kopen. Verder valt er niet veel te vertellen, alles is rustig op het moment ik hoop niet dat het stilte voor de storm is. Nou tot de volgende keer ik kijk uit naar het volgende verhaal.
groetjes Joyce
-
21 November 2008 - 10:41
Theo Erica En Kids:
He marian en joost .
hier is alles ook goed , ik (theo) zit weer in de kerstlampjes .
erica werkt nog bij de bibliotheek , en de kids vermaken zich wel .
leuk dat jullie het naar de zin hebben .
En wat een fantastisch verslag heb je er weer van gemaakt ik ben er bijna zelf !
groetjes en veel plezier samen en geniet ervan ,
wij denken aan jullie .
HOUDOE . -
21 November 2008 - 19:48
Irina:
Hee lieve mensen!
Aart, ons schaap Nelson en ik missen jullie behoorlijk, huilen elke dag een wasteil vol en zijn VRESELIJK JALOERS! En stevig geinspireerd, zo stevig zelfs dat we ook gaan sparen voor een reis naar India. Nu gaan we een potje bidden voor jullie wagen!
Dikke knuffels en veel GELUK!
Irina en Aart -
22 November 2008 - 11:50
Constance:
Lieve Arjava, lieve Marian
Dankbaar ben ik te mogen weten dat het jullie zo goed gaat.
Uit een zonnig, sneeuwrijk Cortils -
23 November 2008 - 12:14
Anton En Ans:
wat een belefenissen.Wat leuk om zo wat te horen van jullie.Groetjes en een fijne reis verder doei -
23 November 2008 - 13:05
Arupam:
via de achterdeur ben ik ook bji jullie in de toyota gekropen en blijf met jullie meegenieten terwijl ik op mijn luie stoel blijf zitten.Ik zit niet de hele dag op mijn stoel hoor, 's morgens moet ik 12 kilometer fietsen om mijn kopje koffie te drinken in Massignac. Tot zover, we moeten naar Jeu m'amuse. Nu maar hopen dat de computer en ik dit bericht naar India kunnen sturen.
Heel veel liefs,
arupam -
23 November 2008 - 21:57
Miriam:
Weer een prachtig reisverslag van je Marian! Wat gaat jullie reis snel, jullie zitten al in India.
Een verschil met NL het heeft hier gesneeuwd vandaag en daarom hebben wij een kerstgevoel.
Ik kijk uit naar je volgende verslag!!!
Fijn reis verder en liefs, Miriam -
23 November 2008 - 22:25
Jannie :
Hoi Joost en Marian,
Hoorde van je moeder dat jullie heel wat aan het ondernemen zijn,geweldig voor jullie ,
Jullie moeten ook de groeten van mijn vader en moeder hebben.(Tante Jopie en Ome Anton)die leven helemaal met jullie mee,nu kan ik hun ook over jullie reisverslag vertellen...
Heel veel liefs van je nichtje Jannie . -
24 November 2008 - 13:19
Denbol@12move.nl:
Hoi Marian en Joost,
Bedankt voor jullie prachtige reisverslagen. We volgen jullie op de voet en genieten mee. Moet een onvergetelijke ervaring zijn. Fijn dat de auto weer gemaakt is en hopelijk hebben jullie geen verder pech. Als jullie in de Himalaya zijn moet je niet vergeten een foto ta maken van de Yeti.
Veel plezier op jullie verdere reis en geniet er van. Wij kijken uit naar het volgende verslag. Groetjes en veel leifs van Tante Riet en Oom Peter. -
10 December 2008 - 21:26
Rini En Marjan:
Hallo Joost en Marian,
Via pa en ma hoorden we van jullie prachtige reisverhalen en dat er op internet reisverslagen staan... We zijn maar eens gaan zoeken en hebben ze gevonden! Het is prachtig om deze te lezen!
Een plezierige voortzetting van jullie reis!
Groetjes uit Hedel van
Rini en Marjan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
