Het broertje.

Op deze foto het nieuwe broertje, vóór de garage van Johan Weel, die ons (lees Joost) met eindeloos geduld en grote inzet geholpen heeft de versgekochte auto tot een betrouwbare reisauto te maken. De rekening heeft hij – uit pure sympathie voor Joost, die in zijn gescheurde, gerafelde en gevlekte overall meesleutelde – laag gehouden en hij heeft ons later zelfs nog voor onze reis een kleine donatie gegeven in een envelopje. Wij hebben Johan uit dankbaarheid beloofd een beetje te PR’en. Bij deze: wij bevelen zijn nieuwe garagebedrijf aan, waar hij alle voorkomende klussen aan (terrein)wagens kan doen, met allround vakkennis, vriendelijke persoonlijke service.
Autobedrijf Avenhorn, APK en Onderhoud, Breeuwhamer 17, 1648 HG De Goorn, www.autobedrijfavenhorn.nl.

Hier in Middenbeemster verlopen de voorbereidingen voorspoedig. Nieuwe camera gekocht met reservebatterij van € 45,--, die we waarschijnlijk per ongeluk met de verpakking hebben weggegooid. Onze oude laptop, ooit nog van Bart gekocht, nemen we mee in een stevig koffertje, waarin Joost een gat geboord heeft zodat het snoer van de oplader er doorheen kan.
Van Merel, die weet hoe belangrijk ik voldoende licht vind, kreeg ik een prachtig soort glazen vuurtorentje, dat je kunt opwinden, waarna je precies lang genoeg licht hebt om in het donker je weg te vinden naar een plasplekje zonder op een slang ofzo te trappen.
Van Louky een kilo's zwaar reisboek, waarin twee bladzijden over Mongolië stonden, omdat er verder geen boek over Mongolië te vinden was. Meteen maar even met Merel en Lennard afgesproken, toen we het boek opensloegen op Chili, dat we daar over twee jaar met ons viertjes naar toe gaan.
Van mijn moeder blikken vlees van de beste slager in Gelderland (met een traan gegeven - het allergrootste kado), een onverwachte financiële bijdrage van tante Riet en oom Peter, een slijterijcheque van mijn broertje, een Christoffel van zangmaatje Enny, de reserve-engel van Gertrud (via de telefoon), een reisboekje 'De zondagmiddag-auto' van collega Nanouk, zal ik nog even doorgaan?
Wat is het ontzettend leuk om weg te gaan en een lange reis te maken, het is een beetje alsof je doodgaat en je van iedereen extra veel lieve woorden en kadootjes ontvangt, alleen kom ik gewoon straks weer terug (tenminste, daar gaan we tot nader bericht van uit).
Joost verricht de laatste kleine wondertjes aan de auto en naait net zo lang leren zakjes voor de nieuwe camera tot er één past.
Van de hele Mongoliëgroep had ik een filmpje gemaakt met het nieuwe cameraatje, dat Joost weer gewist heeft omdat hij dacht dat het een mislukte foto was. We zien ze 26 juli op een parkeerplaats in de Oekraïne, ik hoop daar een nieuw filmpje te maken.
Dit weekend gaan we vertrekken, eerst even een paar daagjes onthaasten in Polen. De zloti's en roebels zijn in de camper verstopt, de visa staan in ons paspoort, we zijn er helemaal klaar voor.
Zara en Poes laten we achter, Maja zorgt voor ze tot we terug zijn, dankjewel Maja! Het leuke is dat ze eindeloos samen spelen en in de competitie zijn wie de meeste muizen en de grootste ratten kan vangen (ik heb het nu alleen over de poezen). De vangst wordt iedere nacht trouw onder ons bed gelegd, dus dat wordt een leuke thuiskomst.
Maar tot het zover is geniet ik van drie maanden heel veel niét. Ik geniet natuurlijk wel, maar vooral van wat er niet is, en nog het meest van wat er zoveel mogelijk niet is. Zoals het ontdekken hoeveel soorten stiltes er zijn.
Voor al die mensen die me bezorgd vroegen na het lezen van mijn eerste verslagje of ik er eigenlijk wel zin in heb: ja, ik heb er zin in. Ongeacht het aantal garages, blessures, muggenbulten, vastzitten in de modder, kou, hitte, vermoeidheid, gebrek aan bewegingsruimte, privacy,comfort, al die saaaaaie landschappen, rare buitenlanders die geen normaal Nederlands - zelfs geen fatsoenlijk Engels spreken, culturele misverstanden, opdringerige gastvrijheid, een onvoorwaardelijk JA. Dankzij die zaken zelfs juist, want dat maakt reizen tot reizen. En ergens snapt iedereen dit wel, denk ik, zelfs als je - zoals mijn dierbare vriendin Rozemarijn - liever thuisblijft met wijntjes en kaasjes en geen zin hebt in al dat gedoe. Want reizen is eigenlijk net leven, maar dan even door een vergrootglas gezien, toch?