December 2001

10 december 2021, familiehuis Majeunie in Frankrijk.

Het blijft een beetje tobben met het huis hier, dat komt natuurlijk ook omdat het allemaal oud is en we weinig geld hebben om het grondig aan te pakken. En dan hebben we nog de zuinige broer van Joost, die het ons niet gemakkelijker maakt. Zoals die keer dat beide broers een boom aan het klein zagen zijn in het bos voor brandhout, en Joost niet met zijn telefoon naar mij mocht bellen om te melden dat het laat werd, omdat dat te duur was. Regelmatig komt hij ook binnenlopen om dingen te lenen of bijv. te vragen of Joost nog een voorraadje cement heeft en dergelijke.

Maar de douchevloer is intussen klaar en de haarden geven heerlijk warmte. Het vriest wel, maar de zon schijnt. We eten lekkere verse maaltijden, vaak krijgen we groenten van de buren Fernand en Germaine. Ik verzorg het huis overdag en studeer ’s avonds (psychologie).

17 december.

De Franse cultuur blijft toch altijd wennen, wat zijn wij in Nederland toch verwend als het gaat om klantvriendelijkheid. Zo heeft Joost bijvoorbeeld een onderdeeltje nodig en gaat naar Angoulème (50 km) om dit te kopen. Een mevrouw meldt hem dat hij morgen maar terug moet komen, dan is haar man er weer en die weet waar het ligt.

We hebben hout laten zagen en duidelijk de maten opgegeven: een deel moet 270 cm lang zijn en een ander deel 300 cm. Bij aflevering blijken alle planken op 300 cm gezaagd te zijn. Dit was geen vergissing, de zagerij meldt dat het voor hun veel gemakkelijker was om alles op één lengte te zagen, en we hoeven de 30 cm extra lengte niet te betalen, dus voor ons is het ook voordeliger, vindt hij.

Kerst nadert en we hangen mistletoe in de keuken, deze groeit hier overvloedig in de oude bomen.

We tekenen en schrijven voor iedereen een persoonlijke kerstkaart en doen er verse laurierblaadjes uit onze tuin bij voor de geur.

Joost bottelt tien flessen wijn en we maken kerstkadootjes voor elkaar. Ik krijg een kapstok met een koperen paardenkop en ook nog een losse dakpan. Daar kan ik brood op leggen voor de brutale roodborstjes.

23 december.

Iedere dag halen we hout uit het bos om de voorraad aan te vullen. Er ligt sneeuw buiten en we hebben het na de aanvangsproblemen heerlijk hier. We praten over wanneer we weer verder zullen gaan met reizen, langzaamaan krijgen we er wel weer zin in.

Tijdens een wandeling langs de rivier de Tardoire zegt Joost dat hij de neiging heeft om alleen nog maar te kijken welk hout hij kan zagen en meenemen naar huis. Het is niet alleen brandhout dat we meenemen, maar ook dunne boompjes voor het dak van de broer van Joost. Er is een harde storm geweest en er zijn vier dikke eiken omgevallen op het terrein van de buren. Deze mogen we hebben om planken van te zagen. Ik sjouw ook mee en begrijp de uitdrukking ‘hout verwarmt vijf keer’ inmiddels heel goed. (Omzagen, in de aanhanger laden, uitladen, kleinhakken, op zolder leggen.)

31 december.

Het is oudejaarsavond, en de stilste die we ooit hebben meegemaakt. Er wordt geen enkele aandacht aan besteed, er is geen vuurwerk, en we staan buiten naar de prachtige maan te kijken, waar een grote heldere kring omheen was. Er is hier geen straatverlichting en we moeten het doen met de flonkerende sterren. Ook de volgende dag is er niemand die elkaar een goed nieuwjaar wenst.